ପରୀଟିଏ
ଦେବାଶିଷ ମିଶ୍ର
ପରୀଟିଏ କେହି କଣ ଅନୁଭବ କଲ ।
କେମିତି ଆସିଲା ମୋର ଅଧୁରା ଜୀବନେ
ଶାନ୍ତ ହୋଇଲା ଦେଖି ତାର ତନୁ ମନ ।
ତଥାପି ଏବେ ଶାନ୍ତ ହେଇ ନାହିଁ ମୋ ମନ
ହେଇ ଥାନ୍ତା ପାଖରେ ଥାଇ ପ୍ରେମ କଲେ ରାତିଦିନ ।
ରାତିଦିନ ତୁମ ଇଚ୍ଛା ପୁରା କରିବାକୁ ମୁଁ ଅଛି ।
ରୂପ ଯଉବନ ଆଉ ହସ ତମର ପଡୁଥାଉ ଝଲସି
ନିରେଖି ଚାହିଁଲେ ତମର ରୂପ ଯଉବନ
ମୁନି ମାନେ ତପ ଭୁଲି ହେବେ ଧ୍ୟାନ ଭଗ୍ନ ।
ତଥାପି ପ୍ରିୟତମା ନ ବୁଝେ ମନ ତମକୁ ଦେଖି ।
ଯେତେ ଦେଖୁ ଥିଲେ ଲାଗ ସଜ ଫୁଟା ଫୁଲ ପରି
ହରି ନେଉଥାଏ ମନ ତମ ନୟନ ଯୁଗଳ ।
ଶଙ୍ଖ ପରି ଦେହ ତମର ଚାନ୍ଦ ତମ ବଦନ
ପୀରତି ନିଶାରେ ଭରା ତମ ଦୁଇ ନୟନ ।
ହାତ ତମ ଧରି ଧିରେ ପାରି ହେଇଯିବି ସଂସାର
ମୋ ମନରେ ତୁମ ରୂପ ଯେହ୍ନେ ଗୋଲାପର ଫୁଲ ।
ମନକଥା କେ ବୁଝି ପାରିଛି ସେ ଏକା ପ୍ରୀୟା ମୋର
ତୁମ ପାଇଁ ଜନ୍ମି ଅଛି ମର୍ତ୍ତ୍ୟେ ବହି ହୋଇ ନର
ସୁଖ ଦୁଃଖ ଯାହା ଆସୁ କେବେ କରିବନି ମତେ ପର।