ଜଣାଣ
ମାନଗୋବିନ୍ଦ ସ୍ବାଇଁ
ମୋ ବନ୍ଧୁ ବସିଛି ମନ୍ଦିର ଭିତରେ
ମଉନେ ହେଉଛି କଥା
ବରଷକୁ ଥରେ ପଦାକୁ ଆସୁଛି
ତୁଟାଉଛି ସର୍ବ ବ୍ୟଥା।
ନୟନେ ଚାହିଁଛି ମୁରୁକି ହସୁଛି
ବୁଝେ ସବୁ ଦୁଃଖସୁଖ
ସମସ୍ତ ଘଟଣା ତାଙ୍କୁ ସବୁ ଜଣା
ସେ ମୋର କଳା ଶ୍ରୀମୁଖ।
ଭଲମନ୍ଦ ବୁଝି କରିଦେ ସେ ଖୁସି
ମୁଖରେ ଅଛି ଚମକ
ଯେତେ ଦୂର ଯାଏ ତାନାମ ଗାଇକି
ଅନ୍ଧକାର ମୋ ଆଲୋକ।
ଗୀତରେ ମଧୁର ସ୍ଵରରେ ମଧୁର
ଚାହାଣି ମୋର ଠାକୁର
ତା ଆଖି ମୋ ଆଖି ମିଶି ଗଲାପରେ
ନାହିଁ ପାତର ଅନ୍ତର
ନିବିଡ଼ ସଂପର୍କ ଚର୍ମ ନଖ ପରି
ଭକ୍ତିରେ ମୋର ଈଶ୍ୱର
ଘେନ ମୋର ଭକ୍ତି ଅନ୍ତର ଆତ୍ମାରୁ
ମୋ ପ୍ରଭୁ ବିଶ୍ବ ଈଶ୍ୱର।
ଗୋଜାବନ୍ଧ ମହାକାଳପଡ଼ା
କେନ୍ଦ୍ରାପଡ଼ା