ପୌରୁଷତ୍ବ
ଭୋଗ ବିଳାସ କି ଐସ୍ଵର୍ଯ୍ୟ ସମ୍ପତ୍ତି
ନୁହେଁ ତୁମ ପୌରୁଷତ୍ବ
ଧ୍ଵଂସ ବିଧ୍ଵସ ଏ ଧରଣୀର ରକ୍ଷା
ତୁମ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ଦାଇତ୍ୱ
ଶୃଙ୍ଖଳା ମମତା ହଜୁଛି ସମାଜୁ
ଭରି ସୁରକ୍ଷା ସାହାସ
ଜନ୍ମଭୂମି ଆଉ ଜନନୀ ମୁଖରେ
ଫେରାଅ ପୂରୁବ ହସ
ସରଗଠୁ ବଳି ରାଇଜ ଆମର
ହୋଇଲାଣି ଶିରି ହିନ
ଭ୍ରୁଲୁଣ୍ଠିତ ଆଉ ଧର୍ଷଣ ବଢ଼ଇ
ନୀରବ କି ସମାଧାନ
ପୁରୁଷ ହୋଇଛ ଭିରୁ ସାଜିଅଛ
ସବୁ ଜାଣି ଵି ଅଜଣା
କାହିଁକି ସମାଜେ ଏ ମାଟିର ଧନ
ହେଉଛି ବାଟ ମାରଣା
ଚିତ୍କାର କରୁଛ ବୀର ପୁତ୍ର ବୋଲି
କାହିଁକି ସାଜିଛ ଭୀରୁ
କଳଙ୍କିତ ଆଜି ମାନବ ସମାଜ
ପୁରୁଷ ହୋଇକି କରୁ
ମଦ ମାଂସ ନାରୀ ଖେଳୁଛନ୍ତି ହୋରୀ
ଅସହାୟ ଏ ଜୀବନ
ମମତା ମରଣ କରଇ ସଂଘର୍ଷ
ଧିକ୍କାର ପୁରୁଷ ଜନ୍ମ
ଭୁଲି ଯାଉଅଛ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ତୁମର
ଦେଖାଉଛ ବଡ ପଣ
ଧନ୍ୟ ପୌରୁଷତ୍ୱ ପୁରୁଷ ପଣିଆ
ମା ହରାଉଛି ମାନ
ମାଟି ଆଜି ଶିରି ହିନ ll
ବିଳାସିନୀ ପୃଷ୍ଟି
ଭୁବନ ଢ଼େଙ୍କାନାଳ