Uncategorizedବନଲକ୍ଷ୍ମୀ ମହିନ୍ତି ଙ୍କ କବିତା ସକାଳ by Sunil Chandra NayakDecember 7, 2022085 Share0 ସକାଳ ପୁରୁବ ଦିଗରେ ସୂରୁଜ ଉଇଁଲେ ଆସଇ ଯେବେ ସକାଳ ନିଦ୍ରା ତେଜି ସର୍ବେ ଜାଗ୍ରତ ହୋଇଣ ହୁଅନ୍ତି ଚଳଚଞ୍ଚଳ।। ପୁରୁବ ଆକାଶେ ଲୋହିତ ରଙ୍ଗର ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ଅପୂର୍ବ ଆଭା ବିଛାଡି ଦିଅନ୍ତି ସୁନେଲି କିରଣ ସତେ କେଡେ ମନଲୋଭା।। କାକ ପକ୍ଷୀ ରାବେ କାଆ କାଆ କରି ସକାଳ ସନ୍ଦେଶ ନେଇ ପାହିଲା ରଜନୀ ଉଠି ଯାଅ ସର୍ବେ ଅଳସୁଆ ହୁଅ ନାହିଁ।। ଭୁଆସୁଣୀ ଉଠି ଦୁଆର ଓଳାଏ ପକାଇ ଗୋବର ଛେରା ସକାଳ ହୋଇଲେ ବାସି ପାଇଟିକୁ ସାରି ଦେଇଥାଏ ପରା।। ପିଲାଏ ଉଠିଣ ନିତ୍ୟକର୍ମ ସାରି ଜଳଖିଆ ଖାଇଥାନ୍ତି ସଜାଡି ନିଜର ବହି ବସ୍ତାନିକୁ ବିଦ୍ୟାଳୟକୁ ଯାଆନ୍ତି।। ସକାଳୁ ସକାଳୁ ଚଷାଭାଇ ଯାଏ କ୍ଷେତ ତା,ଦେଖିବା ପାଇଁ ପାଗ ହୋଇଥିଲେ କ୍ଷେତ ତା ଚଷିବ ହଳ ଲଙ୍ଗଳକୁ ନେଇ।। ଶୁଭ ସକାଳରେ ଭାସିଆସେ ପୁଣି ମଙ୍ଗଳ ଆଳତୀ ସ୍ବର ଭକ୍ତିମୟ ପରିବେଶ ସୃଷ୍ଟି କରେ ପବିତ୍ର ହୁଏ ଅନ୍ତର।। ସକାଳ ଆଣଇ ସୁଖର ସନ୍ଦେଶ ଅନ୍ଧାର ଦୂରେଇ ଦେଇ ଶୁଭ ସକାଳରେ ବିଭୁଙ୍କୁ ସ୍ମରିଲେ ସବୁ ଶୁଭ ହୋଇଥାଇ।। ବନଲକ୍ଷ୍ମୀ ମହିନ୍ତି ନଡିଆବରାଇ , କେନ୍ଦ୍ରାପଡା।।