ଵାହୁଡିଲେ ମହାବାହୁ
ପ୍ରଶାନ୍ତ କୁମାର ନାଥ
ବାହୁଡିଲେ ମହାବାହୁ ବାହୁଡାରେ
ଭାଇ ଭଉଣୀଙ୍କୁ ସଙ୍ଗେ
ଆଡପ ମଣ୍ଡରୁ ଶ୍ରୀମନ୍ଦିର ଯାଏ
ରଙ୍ଗାଇଲ ଭାବ ରଙ୍ଗେ।
ବଡ଼ଦାଣ୍ଡ ଥିଲା ଭାବମୟ ପୂର୍ଣ୍ଣ
ଭକ୍ତ ଥିଲେ ସର୍ଵ ଜନ
ଆନନ୍ଦର ଅଶ୍ରୃ ଝରି ପଡୁଥିଲା
ଦେଖି ସେ ଚକା ନୟନ।
ଭାବରେ କିଏସେ ହେଉଥିଲା ଝୁରି
କିଏସେ ଭକତି ଭରେ
ଜୟ ଜଗନ୍ନାଥ ଶୁଭୁଥିଲା ଡ଼ାକ
ବଡ଼ଦାଣ୍ଡେ ଏକ ସ୍ଵରେ।
ଅପୂର୍ବ ଚାହାଣୀ ଚକା ଦିଅଁ ତିନି
ଚଉଦ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଜିଣି
ଭକ୍ତଙ୍କୁ ଯିଏ ଭାଵରେ ଵାନ୍ଧିଛି
ରଥ ଦଉଡ଼ିରେ ପୁଣି।
ଦେଵତା ଦାନଵ ଜକ୍ଷ ଓ କିନ୍ନର
ଝୁରୁଛି ତାଙ୍କର ମନ
ମାନଵୀୟ ଲୀଳା କରୁଅଛି ଜଗା
ଦେଖୁଅଛି ତ୍ରିଭୂଵନ।
ମାନମୟୀ ଲକ୍ଷ୍ମୀ କରିଛନ୍ତି ମାନ
ଅଭିମାନ ଜଗା ପରେ
ରାଗରେ ଚଞ୍ଚଳା ଆସିଛନ୍ତି ଧାଇଁ
ଛାଡିବେନି ଶ୍ରୀମନ୍ଦିରେ ।
ଗଜପତି ରାଜା ମଧ୍ୟସ୍ଥି ହୋଇଲେ
ମାତା ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଜଗା ପାଇଁ
ସରଳ ଭାବରେ ସମାଧାନ ହେଲା
ସଂସାର ଉଠିଲା ଚେଇଁ।
ପତି ପତ୍ନୀ ମଧ୍ୟେ ଦାମ୍ପତ୍ୟ ଜୀଵନେ
କଳି କେଵେ ତ ନଥାଏ
ଲକ୍ଷ୍ମୀଙ୍କର ମାନ ଭାଙ୍ଗି ଦେଲେ ଜଗା
ଦେଇ ଫୁଲ ହାର ଟିଏ।
ପ୍ରିତି ଭେଟିଟିଏ ପାଇଣ ସୁମୁଖୀ
ଭୁଲିଗଲେ ସବୁ ମାନ
କାଳିଆର ପାଇଁ ଝୁରି ହେଉଥାଏ
ପ୍ରତି ରାତି ପ୍ରତି ଦିନ।
ଯେ ଯାହାର ସେ ତାହାର ହୋଇଣ
ରହିଥାଏ ହୃଦୟରେ
ମୁଁ ତୁମର ଦାସୀ ତୁମେ ମୋ ଦେଵତା
ତୁମକୁ କି ଛାଡି ପାରେ।।