କହିଦେବା କଥା
ଅପର୍ତ୍ତି ସେଠୀ
(ରମ୍ୟ ରଚନା)
ବେଳେବେଳେ କିଛି ଏମିତିକା କଥା
ଜୀବନରେ ଘଟିଥାଏ,
କହିଦେବା କଥା ବହିଗଲା ପାଣି
ସତ ପ୍ରମାଣିତ ହୁଏ।
ବାଇକ୍ ହର୍ଣ୍ଣଟି ବାଜିବନି ଯଦି
ଗ୍ୟାରେଜକୁ ନେଇଯିବ,
ମେକାନିକପାଖେ ବେଳେବେଳେ ପୁଣି
ହଠାତ୍ ହର୍ଣ୍ଣ ବାଜିବ।
ସେଭଳି ଗାଡିର ହେଡ୍ଲାଇଟ୍ଟା
ମୋର କାଲି ଜଳିଲାନି,
ଗ୍ଯାରେଜ ମିସ୍ତ୍ରୀକୁ ଦେଖୁ ଦେଖୁ ପୁଣି
ଜଳି ଉଠିଲା କେଜାଣି?
ଗାଡ଼ିଟି କ’ଣ ବୁଝିପାରି ନିଜେ
ଆପେ ଠିକ୍ ହୋଇ ଗଲା,
ନାଁ କାରଣଟା ଭିନ୍ନ ହେଲା ସମାଧାନ
ମୋ ମନର ଭ୍ରମ କି ଥିଲା?
ଏକା ପରିବାକୁ ବିଭିନ୍ନ ଢ଼ଙ୍ଗରେ
କାଟି କାଳେ ରାନ୍ଧି ଦେଲେ,,
ଆମ ପାଟିକୁ ସେ ପରିବା ସୁଆଦ
ଲାଗେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରେ।
ତିନି ମରକଟ ମରଣ ନିକଟ
ଏ କଥା ମନକୁ ଛୁଏଁ,
ତ୍ରିନାଥ ଠାକୁର ମେଳା କଲାବେଳେ
ତିନି ଶୁଭ ହୋଇଯାଏ।
କଳା ରଙ୍ଗଟିକୁ ବାହାଘର ବେଳେ
ଅଶୁଭଟି କୁହାଯାଏ।
ସେ କଳାକୁ ପୁଣି ଆଖିରେ କଜଳ
କରି ଝିଅ ପିନ୍ଧିଥାଏ।
ଗେରସ୍ତର ନାଁ ଧରି ଦେଲେ କାଳେ
ପାପଗୁଡା ଲାଗିଯାଏ,
ଛାତିରେ ନଣ୍ଡାଏ ଛେପ ପକାଇଲେ
ଡର କାଳେ ଛାଡିଯାଏ।
ନାଲି ଏଣ୍ଡୁଅଟି ମୁଣ୍ଡ ଟୁଙ୍ଗାରିଲେ
ଯାତ୍ରାଟି ସଫଳ ହୁଏ,
ହଳଦୀ ବସନ୍ତ ଚଢେଇଟି ମାମୁଁ
ମାଇଁଙ୍କ ଖବର ଦିଏ।
ପ଼ଇସାର ହେଡ୍ ଟେଲ୍ ଦେଖି ଆମେ
ହାର୍ ଜିତ୍ ମାନିନେଉ,
ବହିରେ ମୟୁର ପୁଚ୍ଛ ରଖିଦେଇ
ପାଠୁଆଟି ହୋଇଯାଉ।
ହାତରୁ ପଡ଼ିଲେ ଖରିକାଟି ମାଆ
କହେ କୁଣିଆ ଆସିବେ,
ଛିଙ୍କ ପଡିଗଲେ ଆମ କଥାକାଳେ
କେ ମନେ ପକାଉଥିବେ।
ଠିକ୍ ଏହିଭଳି ବିଭିନ୍ନ କଳ୍ପନା
ମନ ମଧ୍ୟେ ଗୋଳିହୁଏ,
କବିର କଲମ ଯେଉଁ ଭଳି ଜହ୍ନ
କଇଁକୁ ପ୍ରେମେ ପକାଏ।
ଆକାଶରେ ଗୋଟେ ତାରାଦେଖି ପୁଣି
ଆଉ ଗୋଟେ ଖୋଜୁଥାଉ,
କୁକୁରଟି ରାଆ ଧରି କାନ୍ଦୁଥିଲେ
ଅଶୁଭଟି ଭାବୁଥାଉ।
ଅନୁକୂଳ କରି ଯାଉ ଥିଲେ ଖାଲି
ମାଠିଆ ଦେଖିଲେ ମନ୍ଦ,
ଖନା ବଚନରେ ଏମିତି ଅନେକ
ଲେଖାଅଛି କେତେ ପଦ।
ଏହିସବୁ ଲୋକପ୍ରଥା କାହାଣୀରେ
ଲୁଚିଥାଏ କିଛି ସତ,
ସେ ସତ ମିଳିବ ଯହିଁ ଯାଅ ଛୁଅଁ
ବାପା ବୋଉଙ୍କର ପାଦ।
ପାଳକଣା, କୋରୋ , କେନ୍ଦ୍ରାପଡା