ଜଣାଣ
ମାନଗୋବିନ୍ଦ ସ୍ବାଇଁ
ହାତକୁ ପତାଇ ମାଗୁଛି କାଳିଆ
ଦୀନ ମୁଖେ ଦିଅ ଦାନ
ପ୍ରକୃତି ବିପଦ ପଡ଼ିଛି ଉପରେ
ଖାଇବା ନାହିଁ ତା ଅନ୍ନ।
ସଂସାର ଯାହାର ଭୋକରେ ଆଉଟି
ଉଛନ ହୁଏ ଜଞ୍ଜାଳ
ବଞ୍ଚିବାକୁ ରାସ୍ତା ବତାଇ ଦିଅହେ
ପ୍ରଭୁ ତା କୁଳ ସମ୍ବାଳ।
ଭକ୍ତ ଡାକେ ହରି କର ମୋତେ ପାରି
ଜପୁଛି ତୋ ନାମ ଧରି
ବିପଦ ଘୁଞ୍ଚିବ ଶକତ ହୋଇବା
ପ୍ରଭୁ ମୋର ଦଇତାରୀ।
ଭକ୍ତ ବନ୍ଧୁ ହରି ଶୁଣ ମୋ ଗୁହାରୀ
ଶରଣ ନେଉଛି ପାଦ
ବଞ୍ଚିଥିବା ଯାଏ ନାମ ଗାଉଥିବା
ପ୍ରଭୁ ମୋ ପାଇଁ ସଂପଦ।
ବସିଛ ଠାକୁର ରତ୍ନ ବେଦୀ ପରେ
ମୋ ଘର ଶୂନ୍ୟ ଆକାଶ
ଶିଶିର ପବନ ଝିପି ଝିପି ବର୍ଷା
ଜଗତ ଦିଅ ସାହସ।
ଗୋଜାବନ୍ଧ ମହାକାଳପଡ଼ା
କେନ୍ଦ୍ରାପଡ଼ା