ବାହୁଡା଼ ବେଳ
ଉପେନ୍ଦ୍ର କୁମାର ବସ୍ତିଆ
ନୀଳ ଆକାଶର ପକ୍ଷୀଟିଏ ପରି
ଉଡିଯାଏ କେହି ଚାଂହନା
ଆନନ୍ଦେ ଯାଉଛି ଦୂର ଦିଗ ବଳୟେ
ପଛୁ ମୋତେ କେହି ଡ଼ାକାନା ।
ସବୁ ମୋହମାୟା ତୁଟାଇ ଦେଇଛି
ଫେରିବାକୁ କେହି କୁହନା
ମୋ ପଥରେ ମୋତେ ଯିବାକୁ ହିଁ ଦିଅ
ଭୋଗିବିନି ଆଉ ଯାତନା।
ସଂସାର ମଞ୍ଚରେ ଅଭିନୟ ଥିଲା
ଅଢେଇ ଦିନର ଖେଳନା
ମଞ୍ଚ ଭାଙ୍ଗିଗଲା ଖେଳ ସରିଗଲା
ପୁରି ଗଲା ସବୁ ବାସନା ।
ବସା ଭାଙ୍ଗିଗଲା ଉଡ଼ି ଯାଉଛି ମୁଁ
ନୀଳ ସରୋବର କୂଳକୁ
ଫେରିବିନି କେବେ ଆଉଥର ପାଇଁ
ଏ ମାୟା ସଂସାର ଡାଳକୁ ।
ନଇଁ ନଇଁ ଆସେ ଶ୍ୟାମଳିନି ସଂଜ
ବହୁବାଟ ଅଛି ଯିବାକୁ
ହଜିଯିବ ମୋର ନିଜର ଠିକଣା
ଚାଲି ଯିବି ବହୁ ଦୂରକୁ ।
ରାଉରକେଲା