ଜଣାଣ
ଵନ୍ଧୁ ମୋ ବସିଛି ନୀଳ କନ୍ଦରରେ
ମୁଖ ତାର ହସହସ
ତା ମୁଖ ଦର୍ଶନେ ଆନନ୍ଦ ମିଳେରେ
ମନୁ ହଜେ ସବୁ ପ୍ରାସ ।
ତାହାର ନୟନେ ନୟନ ମିଶିଲେ
ମାୟା ଵନ୍ଧନ ହୁଅଇ ନାଶ
ତାହାର ପ୍ରେମରେ ଚିତ୍ତ ହଜିଯାଏ
ଭୁଲିଛି ସଂସାର ବାସ।
ତାହାର ତୁଳସୀ ଚନ୍ଦନ ମାଖିଲେ
ଜୀଵନ ହୁଏ ସୁବାସ
ତାହାର ଜଣାଣ ମୁଖେ ଗାଉ ଥିଲେ
ହୃଦୟ ହୁଏ ଉଲ୍ଲାସ।।
ତାହା ପରି ଵନ୍ଧୁ ନାହିଁ କେ ସଂସାରେ
ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ରରେ ତାର ବାସ
ତା ପରି ଵନ୍ଧୁ ପାଇଲେ ଜୀବନେ
ସଦା ମୁଖେ ଥିବ ହସ ।
ସହଦେବ ପରିଡ଼ା
କୋଷାଗୁମୁଡା