Uncategorizedନିରୁପମା ପାଣି ଙ୍କ କବିତା ଇଛାଥିଲା ମୋର ଭଲ ମଣିଷଟେ ହବାକୁ by Sunil Chandra NayakJuly 18, 20220104 Share2 ଇଛାଥିଲା ମୋର ଭଲ ମଣିଷଟେ ହବାକୁ ଇଛାଥିଲା ମୋର ଭଲ ମଣିଷଟେ ହବାକୁ ହେଇମୁଁ ପାରିଲି ନାହିଁ ବୋଉକହୁଥିଲା ଛୋଟବେଳେ କାଳେ ଭଲ ପିଲା ଥିଲି ମୁହିଁ ପଞ୍ଚଶ୍ରେଣୀରେ ବୃତିପାଇଥିଲି ଶ୍ରେଣୀରେ ପ୍ରଥମହୋଇ ମାଇନରବେଳେ ପଡିସାଙ୍ଗମେଳେ ଆଉ ପାଠ ହେଲାନାହିଁ ବାପାଗାଳିଖାଇ ପଳେଇଲିଲୁଚି ଘରଗଲା ଭୂଲାହୋଇ ଖୋଜିଖୋଜି ସବୁ ନୟାନ୍ତ ହୋଇଲେ ସାଙ୍ଗ ଘରେ ଥିଲି ରହି ବାପା ଦାଦା ଯାଇ ଆଣିଲେଘରକୁ କଥା ହେଲେ ନାହିଁ କେହି ଘରେଖାଇଦେଇ ପଦାରେ ବୁଲେମୁଁ ଅବଶୋଷ କରେନାହିଁ ଗାଁମୁଣ୍ଡ ଛକ ଦୋକାନରେ ଆମ ନିଶାଦ୍ରବ୍ୟ ଟିକେ ମିଳେ ଭାରି ମଜାଲାଗେ ଖାଇଦେଲେଟିକେ ଗୁଲିଖଟି ଟିକେ ଚାଲେ ବାପାଙ୍କ ପକେଟ୍ ପଇଶା ଚୋରିରେ ଚଳୁଥିଲା କିଛିଦିନ ଜାଣିଗଲା ବୋଉ ସବୁକାଢିନେଲା ପକେଟ୍ ଟା କରି ଶୁନ୍ୟ କିପରି ପାଇବି ପଇଶା ଭାବିଲି ନିଯେ କିଛିଗୋଟେ କରିବି ଛାର ଏଇଟିକେ ଖର୍ଚଲାଗି ପରକୁ ନିର୍ଭର କରିବି ମିଛକଥା କହି ଅଜାଆଈଠାରୁ ହଜାରେ ଟଙ୍କାଯେ ଆଣିଲି ସେଇ ପଇଶାରେ ଗଞ୍ଜେଇକିଣିକି ନିତି ସଞ୍ଜବେଳେ ବିକିଲି ଭଲ ଚାଲୁଥିଲା ବେପରଟା ମୋର ପୁଲିସି ପାଇଲା ଖବର ସାଧା ପୋଷାକରେ ଆସି ବାନ୍ଧିନେଲା ଇଜତ ସାରିଲା ମୋର ପୋଲିସିର ରାଗ ପୁରୁଷ ଜାତିରେ ଆମକୁ ଛାଡେନି ଯମା ନାରୀ ଜାତି ପ୍ରତି ଦେଖାଏ ଦରଦ ଦେଉଥାଏ ତାଙ୍କୁ କ୍ଷମା ମଣିଷ ମାରିଲେ ଯଦି ନାରୀ କେହି ପ୍ରମାଣ ପାଏନା କେବେ ଆମେଯଦି ଟିକେ ଭୂଉଲୁ କରିଲୁ ହାଜାତେ ପୁରେଇ ଖୋବେ ଆଜିମୁଁ କରୁଛି ଅନୁତାପ ବସି କାହିଁକି ହେଲି ପୁରୁଷ ନାରୀ ହେଇଥିଲେ ଯେତେଦୋଷକଲେ ନ୍ୟାୟ ମିଳନ୍ତା ଅବଶ୍ୟ ନିରୁପମା ପାଣି ଚାନ୍ଦବାଲି