Uncategorizedମମତା ସାହୁ ଙ୍କ କବିତା ସୁନୀଲ ଆକାଶେ ଦୁଃଖର ଛାଇ by Sunil Chandra NayakAugust 19, 20220100 Share2 ସୁନୀଲ ଆକାଶେ ଦୁଃଖର ଛାଇ ଶ୍ରାବଣ ନାଇଁ କି ଆଷାଢ଼ ନାଇଁ ଘଡଘଡି ନାଇଁ କି ଚଡଚଡି ନାଇଁ ମାରି ନାଇଁ ବିଜୁଳି ଘୋଟି ନ ଥିଲା କଳା ବାଦଲ କି କଳାହାଣ୍ଡିଆ ମେଘ ତଥାପି ବି ସୁନୀଲ ଆକାଶେ ଘେରିଗଲା କଳା ଛାଇ ଦଇବ ଦେଇଗଲା ଦୁଃଖ ବରଷି ଗଲା ଅଦିନିଆ ବରଷା ଆଖିରୁ ଝରାଇଲୁ ଲୁହ ହୃଦୟରେ ବେଦନାର କୁହ ସୁମ୍ ଶାନ୍ ପଡିଗଲା ଦୁନିଆଯାକ l ସୁବାସିତ ଫୁଲ ସବୁ ଝଡିଗଲେ, ଉଡିଗଲେ କପୋତ, ସନ୍ଧ୍ୟା ରାଣୀ ନାଇଁ ଗଲେ ଘୋଟି ଗଲା ଅମା ଅନ୍ଧକାର ଆମେ ସବୁ ହେଇଗଲୁ ପର ଆଉ ଆମ ପରିବାର ଭାଇ, ବନ୍ଧୁ ସହୋଦର ଶେଷ ସମୟରେ କିଛି କହି ନ ପାରି ଆଚନକ ଚାଲିଗଲେ ଆମ ଭାଇ ସୁବାଷ ନାୟକ, ସ୍ମୃତି କିନ୍ତୁ ରହିଗଲା ବାକି ଖୋଜୁଛି ଏଇ ମନ ଦିନ ରାତି ହେଲେ କାହିଁ,କାହିଁ ନାଇଁ ଆଉ ନାଇଁ ସିଏ ଆଦରଣୀୟ ପୁରୁଷ ତାଙ୍କ କୀର୍ତ୍ତି, ଗୁଣ ଗାନ ଜୟ ଗାନ କରେ ଆଜି ମାଆ ମାଣିକେଶ୍ବରୀ ଦେଶ l ମମତା ସାହୁ ଭୁର୍ଷାଗୁଡା,ସିନ୍ଧେକେଲା ,ବଲାଙ୍ଗୀର