ମାନସ ମନ୍ଥିନୀ—-,
ମାନସ ମନ୍ଥିନୀ ହୃଦ କମଳିନୀ
ଚିତ୍ତ ବିନୋଦିନୀ ମୋର,
ତୋ ବିନା ଅସାର ଲାଗଇ ସଂସାର
କାହିଁ କରିଗଲୁ ପର।।
ରଖିଥାନ୍ତି ତୋତେ ମୋ ହୃଦ ପଲଙ୍କେ
ଆଖିରେ ତୋ ପ୍ରତିଛବି,
ଦେଖୁଥାନ୍ତି ନିତି ସରାଗ ଅଜାଡି
ଗଭା ଗଜରାରେ ଲାଖି।।
ତୁଚ୍ଛ ମଣି ମୋତେ ଚାଲିଗଲୁ ଦୂରେ
ଆଉ କାହା କର ଧରି,
ଅଟ୍ଟାଳିକା ଦେଖି ଭୁଲିଲୁ ସମସ୍ତ
ଧରିନେଲୁ ହେବୁ ରାଣୀ।।
ଜାଣେନା କିପରି କଟୁଛି ତୋ ଦିନ
ରହୁ ନ ଥିଲୁତୁ କ୍ଷଣେ,
ଝୁରି ହେଉଥିଲୁ ଦେଖିବା ପାଇଁକି
ଆସୁଥିଲି ନିମନ୍ତ୍ରଣେ।।
ତୁ ସିନା ଭୁଲିଛୁ ମୋ କୁଟୀର ଘର
ମୁଁ ତ ଭୁଲି ନାହିଁ ତୋତେ,
ସରଗ ପରୀ ତୁ ହୋଇଛୁ ମୋପାଇଁ
ଛୁଇଁ ପାରିବିକି ତୋତେ???
ଆଖିର ଲୁହକୁ ନିଜେ ମୁଁ ପିଉଛି
ସାଥି କେହି ମୋର ନାହିଁ,
ନିଃସଙ୍ଗ ପଣରେ ବୁଜି ଦେବି ଆଖି
କେବେ ତୁ ଦେଖିବୁ ନାହିଁ।।
ଚିତ୍ରା ରାଣୀ ପାତ୍ର
ବାଲେଶ୍ୱର