ଜଣାଣ
ମାନଗୋବିନ୍ଦ ସ୍ବାଇଁ
ଆଉ ନାହିଁ ବେଳ ଘୋଟି ଆସେ କାଳ
ବାନ୍ଧି ବୁଦ୍ଧି ନେବ ସବୁ
ଖୋଜିଲେ ନମିଳେ ପାଇଲେ ନିଏନି
ଚଳି ନ ପାରିଲେ କାବୁ।
ହାତଗୋଡ଼ ନାହିଁ ସେକେଉଁ ଦେବତା
ଜଗତ ଭକତ ଝୁରେ
ତାଙ୍କ ଆଶୀର୍ବାଦ ପାଇବା ପାଇଁ କି
ରାତିଦିନ ତାହା ଦ୍ୱାରେ।
ଗରୁଡ଼ ସ୍ତମ୍ଭରୁ ମୁଣ୍ଡିଆ ମାରିଲେ
ଜନ୍ମ ଜନ୍ମ ପୁଣ୍ୟ ଫଳ
ପାପ ଧୋଇଯାଏ ପୁଣ୍ୟ ଫଳ ପ୍ରାପ୍ତି
ଜୀବନ ହୁଏ ସଫଳ।
ତାଧଣ୍ଡା ତୂଳସୀ ପାଇଁ ଦେଲେ ଥରେ
ପବିତ୍ର ଗଢ଼ା ଜୀବନ
ତା ନାମ ତୁଣ୍ଡରେ ଧରିଲେ ଗାଇଲେ
ଦୁଃଖ ସବୁ ଅବସାନ।
ତା ପାଦୁକା ଜଳ ତୁଣ୍ଡରେ ପାଇଲେ
ପାପ ଯାଏ ସବୁ ଧୋଇ
ଶରୀର ପବିତ୍ର ଶୁଦ୍ଧ ଭକ୍ତି ମାର୍ଗ
ନିର୍ମଳ ଜୀବନ ସେହି।
ତାହା ଦ୍ବାରେ ପାଦ ଭକ୍ତ ଯେ ଆନନ୍ଦ
ମୁକତି ଲଭେଯେ ତହିଁ
ନିସ୍ତାର ଲଭଇ ମୁକ୍ତିର ପଥରେ
ଶାନ୍ତି ଚିରଦିନ ପାଇଁ।